مولتیپل میلوما نوعی سرطان است که گلبول های سفید، به ویژه سلول های پلاسما را تحت تاثیر قرار می دهد. این یک نوع سرطان سلول های پلاسما است، به این معنی که از نوعی گلبول سفید خون به نام پلاسما سل منشاء می گیرد.

سلول‌های پلاسما نوعی گلبول سفید هستند که نقش کلیدی در تولید آنتی‌بادی‌ها، که پروتئین‌هایی هستند که به سیستم ایمنی کمک می‌کنند تا با عفونت‌ها مقابله کند، بازی می‌کنند. هنگامی که یک پلاسماسل تحت تأثیر مولتیپل میلوما قرار می گیرد، می تواند به سلول سرطانی تبدیل شود و شروع به تکثیر کند و منجر به ایجاد بیماری شود.
مولتیپل میلوما نوعی سرطان سلول های پلاسما است که می تواند هر یک از چهار نوع گلبول سفید را که به طور معمول تحت تأثیر این نوع سرطان قرار می گیرند، تحت تأثیر قرار دهد: نوتروفیل ها، ائوزینوفیل ها، بازوفیل ها یا مونوسیت ها. این در افرادی که قبلاً دوره قبلی شیمی درمانی یا پرتودرمانی را برای نوع دیگری از سرطان داشته اند، شایع تر است.
مولتیپل میلوما می تواند به صورت تعدادی علائم مختلف از جمله درد استخوان، درد مفاصل و خستگی ظاهر شود. برخی از افراد مبتلا به مولتیپل میلوما ممکن است دچار ضعف عضلانی، بی حسی یا گزگز در انگشتان دست و پا شوند. این علائم می تواند ناشی از رشد سلول های پلاسما سرطانی باشد که می تواند به اعصاب و ماهیچه ها فشار وارد کند.
مولتیپل میلوما ارثی نیست، اما یک جهش ژنتیکی وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد. تصور می شود که این جهش باعث می شود سیستم ایمنی بیش از حد تهاجمی شود و به سلول های پلاسما حمله کند و منجر به رشد و توسعه آنها به سرطان شود.
آزمایش‌هایی که پزشکان برای تشخیص مولتیپل میلوما استفاده می‌کنند شامل آزمایش‌های خون برای اندازه‌گیری سطح پروتئین‌های خاص در خون و همچنین آزمایش‌های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، سی‌تی اسکن یا MRI برای جستجوی شواهدی از سلول‌های سرطانی در استخوان است. بیوپسی، که شامل برداشتن نمونه کوچکی از استخوان یا بافت آسیب دیده برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی است، ممکن است برای تشخیص مولتیپل میلوما نیز انجام شود.
درمان پزشکی مولتیپل میلوما بسته به مرحله بیماری و هر بیمار متفاوت است. شیمی درمانی استاندارد برای مولتیپل میلوما معمولاً شامل ترکیبی از داروهای شیمی درمانی و پرتودرمانی است. برخی از افراد ممکن است درمان هدفمند را نیز دریافت کنند، که شامل استفاده از داروها یا ویروس ها برای از بین بردن پروتئین های خاص مرتبط با بیماری است.
علاوه بر درمان، مدیریت مولتیپل میلوما می تواند شامل مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی نیز باشد. این ممکن است شامل دریافت فیزیوتراپی برای کمک به مدیریت درد و ضعف عضلانی یا شرکت در فعالیت های کاهش دهنده استرس مانند یوگا یا مدیتیشن باشد. پیروی از یک برنامه درمانی و شرکت در تمام جلسات برنامه ریزی شده با تیم مراقبت های بهداشتی برای نظارت بر اثربخشی درمان و مدیریت هرگونه عوارض جانبی بالقوه مهم است.
مولتیپل میلوما نوعی سرطان است که گلبول های سفید خون، به ویژه سلول های پلاسما را تحت تاثیر قرار می دهد. این یک نوع سرطان سلول های پلاسما است، به این معنی که از نوعی گلبول سفید خون به نام پلاسما سل منشاء می گیرد. سلول‌های پلاسما نوعی گلبول سفید هستند که نقش کلیدی در تولید آنتی‌بادی‌ها، که پروتئین‌هایی هستند که به سیستم ایمنی کمک می‌کنند تا با عفونت‌ها مقابله کند، بازی می‌کنند. هنگامی که یک پلاسماسل تحت تأثیر مولتیپل میلوما قرار می گیرد، می تواند به سلول سرطانی تبدیل شود و شروع به تکثیر کند و منجر به ایجاد بیماری شود.
مولتیپل میلوما یک بیماری جدی و بالقوه تهدید کننده زندگی است. این نوعی از سرطان سلول های پلاسما است که می تواند هر یک از چهار نوع گلبول سفید را که معمولاً تحت تأثیر این نوع سرطان قرار می گیرند، تحت تأثیر قرار دهد: نوتروفیل ها، ائوزینوفیل ها، بازوفیل ها یا مونوسیت ها. این در افرادی که قبلاً دوره قبلی شیمی درمانی یا پرتودرمانی را برای نوع دیگری از سرطان داشته اند، شایع تر است.
مولتیپل میلوما می تواند به صورت تعدادی علائم مختلف از جمله درد استخوان، درد مفاصل و خستگی ظاهر شود. برخی از افراد مبتلا به مولتیپل میلوما ممکن است دچار ضعف عضلانی، بی حسی یا گزگز در انگشتان دست و پا شوند. این علائم می تواند ناشی از رشد سلول های پلاسما سرطانی باشد که می تواند به اعصاب و ماهیچه ها فشار وارد کند.
مولتیپل میلوما ارثی نیست، اما یک جهش ژنتیکی وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد. تصور می شود که این جهش باعث می شود سیستم ایمنی بیش از حد تهاجمی شود و به سلول های پلاسما حمله کند و منجر به رشد و توسعه آنها به سرطان شود ( زندگی سبز ).
آزمایش‌هایی که پزشکان برای تشخیص مولتیپل میلوما استفاده می‌کنند شامل آزمایش‌های خون برای اندازه‌گیری سطح پروتئین‌های خاص در خون و همچنین آزمایش‌های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، سی‌تی اسکن یا MRI برای جستجوی شواهدی از سلول‌های سرطانی در استخوان است. بیوپسی، که شامل برداشتن نمونه کوچکی از استخوان یا بافت آسیب دیده برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی است، ممکن است برای تشخیص مولتیپل میلوما نیز انجام شود.
درمان پزشکی مولتیپل میلوما بسته به مرحله بیماری و هر بیمار متفاوت است. شیمی درمانی استاندارد برای مولتیپل میلوما معمولاً شامل ترکیبی از داروهای شیمی درمانی و پرتودرمانی است. برخی از افراد ممکن است درمان هدفمند را نیز دریافت کنند، که شامل استفاده از داروها یا ویروس ها برای از بین بردن پروتئین های خاص مرتبط با بیماری است.
علاوه بر درمان، مدیریت مولتیپل میلوما می تواند شامل مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی نیز باشد. این ممکن است شامل دریافت فیزیوتراپی برای کمک به مدیریت درد و ضعف عضلانی یا شرکت در فعالیت های کاهش دهنده استرس مانند یوگا یا مدیتیشن باشد. پیروی از یک برنامه درمانی و شرکت در تمام جلسات برنامه ریزی شده با تیم مراقبت های بهداشتی برای نظارت بر اثربخشی درمان و مدیریت هرگونه عوارض جانبی بالقوه مهم است.