افرادی که از PTSD رنج می برند، علاوه بر اینکه تحت تاثیر PTSD قرار می گیرند، ممکن است سایر بیماری های روانی را نیز تجربه کنند. به عنوان مثال، برای افرادی که در نتیجه PTSD از افسردگی رنج می برند، معمولاً دچار حملات اضطرابی می شوند. علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) عبارتند از: دیدن کابوس های شبانه مرتبط با ضربه ای که تجربه کرده اید. نوسانات خلقی شدید را تجربه می کند.

 
اجتناب از یادآوری رویدادی که باعث آسیب شما شده است. همیشه تحریک پذیر یا عصبانی بودن. ترس از اینکه دیگران به خاطر شما صدمه ببینند. ایجاد افکار یا احساساتی که بسیار متفاوت از آنچه به طور معمول فکر می کنید یا احساس می کنید. تجربه فلاش بک
 
تصور می شود که اختلال استرس پس از سانحه پس از قرار گرفتن در معرض حوادث شدید آسیب زا مانند جنگ یا تصادفات شدید اتومبیل ایجاد می شود. اعتقاد بر این است که بسیاری از سربازانی که از جنگ جان سالم به در می برند در نهایت به این وضعیت مبتلا می شوند. عوامل خطر برای اختلال استرس پس از سانحه عوامل خطر زیادی با داشتن PTSD از جمله جنسیت، سن شروع و مشکلات روانی قبلی مرتبط است.
 
افرادی که در دوران کودکی مورد آزار جسمی قرار گرفته‌اند، نسبت به افرادی که مورد آزار قرار نگرفته‌اند، دیرتر در زندگی دچار اختلال استرس پس از سانحه می‌شوند. علاوه بر این، به نظر می رسد که زنان نسبت به مردان آسیب پذیرتر از این وضعیت هستند. برخی از افراد ممکن است در کودکی اختلال استرس پس از سانحه را تجربه کنند، اما اغلب تا سال‌های بعد تشخیص داده نمی‌شوند.
 
کودکانی که در معرض خشونت، آزار جنسی، غفلت، خشونت خانگی، آزار فیزیکی، قلدری و/یا شاهد خودکشی هستند، به ویژه مستعد ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه هستند. علاوه بر این، کودکان کوچکتر معمولاً هیچ نشانه ای از این اختلال را نشان نمی دهند در حالی که کودکان بزرگتر و بزرگسالان ممکن است برخی از علائم را فوراً نشان دهند.
 
  همانطور که در بالا ذکر شد، اختلال استرس پس از سانحه می تواند اشکال مختلفی از ناراحتی ایجاد کند. در حالی که هر فردی نسبت به محیط خود و نحوه درک آن از اطراف خود واکنش متفاوتی نشان می دهد، برخی از این واکنش ها در صورت عدم درمان ممکن است منجر به احساسات شدیدتری مانند خشم یا غم و اندوه شود. به عنوان مثال، فردی که پس از درگیر شدن در تصادف از PTSD رنج می برد، اگر کسی به حرف او گوش ندهد و قبل از تصمیم گیری به اندازه کافی تلاش کند، ممکن است ناامید شود. این ناامیدی منجر به عصبانیت می شود که به نوبه خود منجر به پرخاشگری علیه اعضای خانواده و دوستان می شود که در نهایت ممکن است اضافه کاری را بدتر کند و منجر به مشکلات بیشتر در مسیر شود از جمله انزوای اجتماعی از جمله موارد دیگر!
 
گزینه های درمانی برای اختلال استرس پس از سانحه معمولاً شامل درمان یا دارو است. داروهایی که برای درمان اختلال استرس پس از سانحه استفاده می شوند به عنوان داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی شناخته می شوند.
 
این داروها به کاهش علائم اختلال استرس پس از سانحه کمک می کنند. با این حال، دارو فقط باید تحت نظارت یک متخصص مراقبت های بهداشتی مصرف شود زیرا برخی از عوارض جانبی مرتبط با مصرف انواع خاصی از داروها مانند حالت تهوع، سرگیجه، از دست دادن اشتها و غیره وجود دارد (زندگی سبز).
 
هنگامی که فردی علائم مداوم مانند اضطراب یا حملات پانیک را تجربه می کند، ممکن است به روش های درمانی اضافی برای کنترل موثر آنها مانند گفتگو درمانی یا درمان شناختی رفتاری (CBT) نیاز داشته باشد. در جلسات CBT، بیماران یاد می‌گیرند که چگونه با تغییر الگوهای افکار منفی با جایگزین کردن آنها با الگوهای مثبت و در نتیجه کاهش ترس‌های مرتبط با موقعیت‌های خاص، با استرس کنار بیایند.