سردردهای میگرنی را بشناسیم
میگرن یک بیماری عصبی رایج است که می‌تواند برای بسیاری از افراد باعث درد شدید دل‌آتیس (سردرد) شود. این سردردها اغلب در مقایسه با انواع دیگر سردردها مانند سردردهای تنشی یا خوشه ای ویژگی های منحصر به فردی دارند. میگرن همراه با اورا شکل خاصی از میگرن است که با اختلالات حسی اضافی قبل از شروع مرحله واقعی سردرد مشخص می شود. این مقاله به جزئیات پیرامون سردردهای میگرنی، از جمله تعریف، اشکال مختلف، علائم، علل بالقوه و نحوه تشخیص آنها از انواع دیگر سردردها می پردازد.
سردرد میگرنی چیست؟
میگرن نوعی اختلال سردرد اولیه است که منجر به دوره‌های مکرر درد متوسط تا شدید (سردرد) می‌شود که معمولاً با سایر علائم عصبی همراه است. شدت و طول مدت این سردردها می تواند به طور قابل توجهی بین افراد متفاوت باشد، برخی از آنها دوره های نادر و خفیف را تجربه می کنند در حالی که برخی دیگر از سردردهای مزمن و ناتوان کننده رنج می برند. میگرن در زنان شایع‌تر از مردان است و معمولاً در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می‌شود.
میگرن با هاله چیست؟
میگرن همراه با اورا یک نوع فرعی از میگرن است که با وجود اختلالات حسی خاص به نام "اورا" قبل یا در طول مرحله سردرد مشخص می شود. این علائم بینایی، حسی یا حرکتی می تواند شامل نورهای چشمک زن، نقاط کور، سوزن و سوزن در اندام ها، مشکل در صحبت کردن، یا حتی فلج موقت در یک طرف بدن باشد. هاله معمولاً 15 تا 60 دقیقه قبل از شروع سردرد واقعی باقی می ماند و تصور می شود که ناشی از تغییرات موقتی در فعالیت الکتریکی در مغز است.
علائم و نشانه های سردرد میگرنی
علامت اولیه سردردهای میگرنی، درد شدید، ضربان دار یا ضربانی است که معمولاً یک طرف سر را درگیر می کند اما می تواند همزمان در هر دو طرف سر ایجاد شود. این درد ممکن است با علائم دیگری مانند:
1. حالت تهوع و استفراغ
2. حساسیت به نور، صدا و بوها (فوتوفوبیا، آواز هراسی و اسموفوبیا)
3. تاری یا دوبینی
4. سرگیجه یا سرگیجه
5. سوزن سوزن شدن یا بی حسی در اندام ها یا صورت
6. خستگی یا ضعف
7. تغییرات خلقی مانند تحریک پذیری یا افسردگی
8. تغییر اشتها و تشنگی
9. در برخی موارد، علائم هاله قبل از مرحله سردرد
میگرن اپیزودیک
میگرن اپیزودیک به الگویی از حملات میگرنی اطلاق می‌شود که به صورت پراکنده اتفاق می‌افتد اما از یک فرکانس یا میزان عود نسبتا قابل پیش‌بینی پیروی می‌کند. میگرن‌های اپیزودیک را می‌توان به‌عنوان نادر (کمتر از 14 روز سردرد در ماه) یا مکرر (15-149 روز سردرد در ماه) طبقه‌بندی کرد. برای افراد مبتلا به میگرن اپیزودیک، شدت و مدت هر حمله ممکن است متفاوت باشد، اما به طور کلی بدون تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره قابل کنترل است.
غذاها و سایر عوامل محرک برای میگرن
عوامل مختلفی می توانند باعث تحریک یا تشدید میگرن در افراد مستعد شوند. برخی از محرک های رایج عبارتند از:
1. غذاهای حاوی تیرامین (از پنیرهای قدیمی، ماهی دودی و گوشت های تخمیر شده یا پخته شده)
2. افزودنی های غذایی مانند مونوسدیم گلوتامات (MSG)، نیترات ها و آسپارتام
3. کافئین در مقادیر بیش از حد یا خروج از مصرف منظم
4. الکل، به ویژه شراب قرمز
5. حذف وعده های غذایی یا ناشتا
6. کم آبی بدن
7. استرس، اضطراب و ناراحتی عاطفی
8. کم خوابی یا الگوهای خواب نامنظم
9. نوسانات هورمونی (به ویژه در زنان) در طول دوره های قاعدگی، بارداری یا یائسگی
10. فعالیت بدنی شدید یا تغییر شرایط آب و هوایی
چگونه تشخیص دهیم که میگرن است یا نوع دیگری از سردرد؟
تمایز بین میگرن و انواع دیگر سردردها به دلیل شباهت در برخی علائم می تواند چالش برانگیز باشد. با این حال، ویژگی های خاصی ممکن است به شناسایی نوع سردردی که تجربه می کنید کمک کند:
1. مدت زمان: سردردهای تنشی معمولاً از چند ساعت تا چند روز طول می‌کشند، در حالی که سردردهای خوشه‌ای معمولاً در حملات کوتاه و شدید رخ می‌دهند که 15 دقیقه تا سه ساعت قبل از برطرف شدن به طول می‌انجامند. میگرن می تواند از چهار ساعت تا چند روز متغیر باشد که شدیدترین علائم اغلب حدود شش ساعت ادامه دارند.
2. محل سکونت: سردردهای تنشی معمولاً باعث ایجاد درد مبهم و مبهم در دو طرف سر یا اطراف شقیقه ها و پیشانی می شوند، در حالی که درد میگرنی معمولاً یک طرفه است (یک طرف را تحت تأثیر قرار می دهد) و ماهیت ضربان دار دارد. سردرد خوشه ای معمولاً در نزدیکی یا پشت یک چشم ایجاد می شود و می تواند مانند فشار شدید یا احساس سوزش باشد.
3. علائم همراه: میگرن معمولاً با حالت تهوع، استفراغ، فتوفوبیا، فونوفوبیا و/یا سایر اختلالات حسی (در مورد میگرن همراه با اورا) ظاهر می شود که در سردردهای تنشی یا خوشه ای کمتر دیده می شود.
4. سن شروع: میگرن معمولاً در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود، در حالی که سردردهای تنشی اغلب زودتر از دوران کودکی شروع می شوند. سردردهای خوشه ای معمولاً افراد بین 20 تا 50 سال را تحت تأثیر قرار می دهند.
5. فام
سابقه: سردردهای میگرنی و خوشه ای دارای یک جزء ژنتیکی هستند و اگر اعضای خانواده شما نیز از این شرایط رنج می برند، احتمال بروز آن بیشتر است. سردردهای تنشی ممکن است کمتر تحت تأثیر ژنتیک باشند، اما همچنان تحت تأثیر عوامل محیطی مانند استرس یا وضعیت نامناسب قرار دارند.
نتیجه
سردردهای میگرنی می توانند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد (سردرد) تأثیر بگذارند، با اشکال و علائم مختلفی که آنها را از سایر انواع سردرد متمایز می کند. درک ویژگی‌های خاص میگرن، محرک‌های بالقوه آن، و تفاوت آنها با سایر اختلالات سردرد برای تشخیص دقیق و استراتژی‌های مدیریت مؤثر بسیار مهم است. با شناخت جنبه های منحصر به فرد سردردهای میگرنی و جستجوی مراقبت های پزشکی مناسب در صورت لزوم، افراد می توانند این شرایط ناتوان کننده را بهتر مدیریت کنند و نتایج کلی سلامت را بهبود بخشند.
چه غذاها و چیزهای دیگری باعث میگرن می شوند؟
برخی از محرک‌های رایج که می‌توانند باعث یا تشدید میگرن شوند عبارتند از انواع خاصی از مواد غذایی مانند غذاهای حاوی تیرامین (پنیرهای کهنه، ماهی دودی، گوشت‌های تخمیری)، افزودنی‌های غذایی مانند مونوسدیم گلوتامات، نیترات‌ها و آسپارتام، کافئین در مقادیر بیش از حد یا ترک مصرف منظم. الکل به خصوص شراب قرمز، حذف وعده های غذایی یا ناشتا، کم آبی بدن، استرس، اضطراب، ناراحتی عاطفی، کمبود خواب یا الگوهای خواب نامنظم، نوسانات هورمونی (به ویژه در زنان)، فعالیت بدنی شدید، و تغییرات در شرایط آب و هوایی. شناسایی محرک های فردی برای مدیریت موثر میگرن ضروری است.
چگونه می توانید تشخیص دهید که میگرن است یا نوع دیگری از سردرد؟
تمایز بین میگرن و انواع دیگر سردردها به دلیل شباهت در برخی علائم می تواند چالش برانگیز باشد، اما ویژگی های خاصی ممکن است به شناسایی نوع سردرد کمک کند. عواملی که میگرن را از سردردهای تنشی و خوشه ای متمایز می کند عبارتند از: مدت زمان (سردردهای تنشی چند ساعت تا چند روز طول می کشد، در حالی که میگرن معمولاً بین 4 تا 72 ساعت باقی می ماند)، مکان (درد میگرن معمولاً یک طرف را تحت تأثیر قرار می دهد و ماهیت ضربان دار دارد، در حالی که درد سردرد تنشی دوطرفه و مبهم است)، علائم همراه (تهوع، استفراغ، ترس از نور، صدا هراسی در میگرن رایج است اما در انواع دیگر سردردها کمتر است)، سن شروع (میگرن معمولا در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود در حالی که سردرد تنشی اغلب شروع می شود. در اوایل دوران کودکی)، سابقه خانوادگی (سردردهای میگرنی و خوشه ای دارای یک جزء ژنتیکی هستند)، و طول دوره درد (سردردهای تنشی پایدار هستند، میگرن به صورت حملات اپیزودیک رخ می دهد، و سردردهای خوشه ای حملات کوتاه اما شدید دارند). مشاوره با یک متخصص مراقبت های بهداشتی می تواند به تعیین تشخیص صحیح و توسعه استراتژی های مدیریتی مناسب کمک کند.
میگرن اپیزودیک چیست؟
میگرن اپیزودیک به الگویی از حملات میگرنی اطلاق می‌شود که به صورت پراکنده اتفاق می‌افتد اما از یک فرکانس یا میزان عود نسبتا قابل پیش‌بینی پیروی می‌کند. میگرن‌های اپیزودیک را می‌توان به‌عنوان نادر (کمتر از 14 روز سردرد در ماه) یا مکرر (15-149 روز سردرد در ماه) طبقه‌بندی کرد. برای افراد مبتلا به میگرن اپیزودیک، شدت و مدت هر حمله ممکن است متفاوت باشد، اما به طور کلی بدون تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره قابل کنترل است. مدیریت محرک‌ها و استفاده از داروهای پیشگیرانه مناسب می‌تواند به کاهش دفعات و شدت این دوره‌ها کمک کند و کیفیت زندگی افراد مبتلا به میگرن را بهبود بخشد.
میگرن با اورا چیست؟
میگرن همراه با اورا یک نوع فرعی از میگرن است که با اختلالات حسی خاص به نام "اورا" قبل یا در طول فاز سردرد مشخص می شود. این علائم بینایی، حسی یا حرکتی می تواند شامل نورهای چشمک زن، نقاط کور، سوزن و سوزن در اندام ها، مشکل در صحبت کردن، فلج موقت در یک طرف بدن یا سایر احساسات غیر معمول باشد. هاله معمولاً 15 تا 60 دقیقه قبل از شروع سردرد واقعی باقی می ماند و تصور می شود که ناشی از تغییرات موقتی در فعالیت الکتریکی در مغز است. میگرن همراه با اورا می‌تواند تشخیص این سردردها را در مقایسه با میگرن‌های بدون اورا دشوارتر کند، زیرا برخی از این علائم ممکن است شبیه علائم سایر بیماری‌های عصبی یا سکته مغزی باشد. برای تشخیص دقیق و استراتژی های مدیریت مناسب هنگام تجربه چنین علائم و نشانه هایی بسیار مهم است که با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید. علائم و نشانه های سردردهای میگرنی چیست؟
علامت اولیه سردردهای میگرنی، درد شدید، ضربان دار یا ضربانی است که معمولاً یک طرف سر را درگیر می کند اما می تواند همزمان در هر دو طرف سر ایجاد شود. این درد ممکن است با علائم دیگری مانند تهوع و استفراغ، حساسیت به نور، صدا و بوها (فوتوفوبیا، آواز هراسی، اسموفوبیا)، تاری دید یا دوبینی، سرگیجه یا سرگیجه، گزگز یا بی حسی در اندام ها یا صورت، خستگی یا ما