x تبلیغات
سلامت باشید

هایپرتروفی عضلانی چیست؟

هایپرتروفی نوعی عضله سازی است که بر افزایش تعداد فیبرهای عضلانی موجود در بدن شما از طریق تمرینات مقاومتی پیشرونده (مانند وزنه برداری، اسکات، ددلیفت، پرس نیمکت) تمرکز می کند. تمرینات قدرتی یکی دیگر از روش‌های عضله‌سازی است که با تمرکز بر روی حرکات پر بار تکراری مانند ددلیفت، اسکات، کشش و هل‌آپ روی بهبود قدرت کلی تمرکز دارد.

هر روشی مزایا و معایب خاص خود را دارد. برای هیپرتروفی، یک مزیت این است که به شما کمک می کند تا توده عضلانی بیشتری بسازید، زیرا می توانید شدت تمرینات را در طول زمان افزایش دهید. با این حال، برخی از معایب عبارتند از فقدان استقامت کلی به دلیل افزایش جریان خون در طول ورزش و توانایی محدود برای انجام انواع خاصی از تمرینات مانند تمرینات HIIT یا لیفت المپیک. از سوی دیگر، برای تمرینات قدرتی، یک مزیت افزایش قدرت کلی است، زیرا شما در حال تمرین با شدت بالاتر و حفظ فرم مناسب هستید. یکی از نکات منفی این است که نسبت به هیپرتروفی به زمان بیشتری نیاز دارد زیرا بیشتر لیفت ها وزنه های کمتر و تکرارهای کمتری دارند. علاوه بر این، اگر بالابر را به درستی اجرا نکنید یا اگر از قبل گرم نکنید، خطر آسیب وجود دارد.

برای هایپرتروفی، ورزش هایی مانند فر کردن با دمبل، حلقه های دوسر بازوی هالتر، کشش لت، اکستنشن سه سر، لانژ، اسکات و بالا بردن پا را در برنامه خود در نظر بگیرید. این حرکات تمام گروه‌های عضلانی اصلی را هدف قرار می‌دهند و به ایجاد تون عضلانی کلی کمک می‌کنند بدون اینکه فشار زیادی بر هر ناحیه‌ای از بدن وارد شود. از نظر تمرینات قدرتی، از تمرینات ترکیبی مانند ددلیفت، اسکات، پرس روی نیمکت، فشار و کشش برای ایجاد قدرت کلی بدون نگرانی در مورد فرم استفاده کنید. همچنین باید مطمئن شوید که بین ست‌ها استراحت می‌کنید تا عضلات شما زمان استراحت کافی داشته باشند. در نهایت، ورزش های قلبی عروقی مانند دویدن، دوچرخه سواری، شنا و قایقرانی را دو بار در هفته در برنامه تمرینی خود بگنجانید تا از سلامت کافی قلب اطمینان حاصل کنید.

 

تمرینات هوازی بیشتری را در برنامه تناسب اندام خود و همچنین تمرینات ثبات مرکزی را برای بهبود تعادل و انعطاف پذیری بگنجانید. برای شروع تمرینات قدرتی، با تمرینات ساده وزن بدن مانند جک های پرش، کوهنوردی و بورپی شروع کنید. سپس پس از تسلط بر این اصول به تدریج تمرینات وزنی را اضافه کنید (زندگی سبز ).

 

افزایش متابولیسم: راه های آسان برای افزایش کارایی بدن

 در اینجا 10 راه آسان برای افزایش متابولیسم وجود دارد که توسط علم پشتیبانی می شود:

 
مقدار زیادی آب بنوشید - بدن شما برای بسیاری از فرآیندها از جمله سوزاندن کالری به آب نیاز دارد. هیدراته ماندن نیز می تواند از پرخوری جلوگیری کند. نوشیدن آب سرد ممکن است تأثیر بیشتری داشته باشد زیرا برای گرم شدن تا دمای بدن به انرژی (کالری) اضافی نیاز دارد.
 
پروتئین بیشتری بخورید - هضم پروتئین بیشتر از کربوهیدرات ها یا چربی ها طول می کشد، به این معنی که برای مدت طولانی تری احساس سیری می کنید. همچنین برای ساخت توده عضلانی ضروری است که در زمان استراحت کالری بیشتری نسبت به بافت چربی می سوزاند ( زندگی سبز ).
 
به اندازه کافی بخوابید - کمبود خواب متابولیسم شما را کند می کند. خواب کافی به تنظیم هورمون هایی که اشتها و سطح قند خون را کنترل می کنند، کمک می کند.
 
تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) را در برنامه تمرینی خود بگنجانید - HIIT شامل دوره‌های کوتاه متناوب فعالیت شدید با فواصل تمرین با شدت کم یا ریکاوری است. نشان داده شده است که این نوع تمرین برای کاهش وزن و بهبود سلامت قلب و عروق موثر است.
 
مصرف فیبر خود را افزایش دهید - فیبر باعث افزایش احساس سیری و تسریع هضم می شود و به ثابت نگه داشتن قند خون کمک می کند. گنجاندن غلات کامل، حبوبات، سبزیجات و میوه ها در رژیم غذایی به شما کمک می کند فیبر کافی دریافت کنید.
 
چاشنی آن! - برخی ادویه ها مانند فلفل قرمز، زنجبیل، دانه فلفل سیاه و زردچوبه متابولیسم را افزایش داده و هضم را بهبود می بخشد. می توانید آنها را به غذا یا نوشیدنی هایی مانند چای اضافه کنید.
 
در طول روز فعال بمانید - استراحت هر ساعت از نشستن، ایستادن در حین کار یا انجام فعالیت های بدنی سبک می تواند میزان متابولیسم شما را افزایش دهد. حتی تغییرات کوچک مانند رفتن از پله ها به جای آسانسور می تواند تفاوت ایجاد کند.
 
تمرینات قدرتی به طور منظم - عضله سازی از طریق تمرینات قدرتی میزان متابولیسم کلی شما را افزایش می دهد. ماهیچه های قوی حتی زمانی که ورزش نمی کنند کالری بیشتری مصرف می کنند. تمرینات قدرتی به معنای بلند کردن وزنه های سنگین نیست. استفاده از وزن بدن خود یا دمبل های سبک تر همچنان می تواند عضله بسازد.
 
قندهای اضافه شده را حذف کنید - غذاها و نوشیدنی های قندی کالری خالی دارند و باعث افزایش سریع سطح گلوکز خون می شوند. این سنبله ها باعث ترشح انسولین می شود که می تواند منجر به افزایش وزن و افزایش التهاب شود. مصرف نوشیدنی های شیرین، تنقلات فرآوری شده و دسرها را کاهش دهید.
 
استرس را مدیریت کنید - استرس مزمن می تواند سطح کورتیزول را افزایش دهد و باعث افزایش ذخیره چربی شکم شود. تمرین تکنیک های تمدد اعصاب مانند تنفس عمیق، مدیتیشن، یوگا یا تمرکز حواس می تواند استرس را کاهش دهد و کیفیت خواب بهتری را بهبود بخشد.

اختلالات سلامت روان

 اختلالات سلامت روان می تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره، روابط و رفاه کلی فرد داشته باشد. در این مقاله به چهار اختلال رایج سلامت روان می پردازیم: افسردگی، اضطراب، اختلال دوقطبی و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD).

 
افسردگی: افسردگی یک اختلال سلامت روان است که بر خلق و خو، افکار و رفتار فرد تأثیر می گذارد. با احساس غم و اندوه، ناامیدی و عدم علاقه به فعالیت هایی که زمانی لذت بخش بودند مشخص می شود. افسردگی همچنین می تواند علائم فیزیکی مانند خستگی، تغییر در اشتها و مشکل در خواب را ایجاد کند. افسردگی می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، رویدادهای زندگی و عدم تعادل شیمیایی در مغز باشد.
 
اضطراب: اضطراب یک اختلال سلامت روان است که با احساس ترس، نگرانی و عصبی بودن مشخص می شود. این می تواند به روش های مختلفی از جمله حملات پانیک، فوبیا و اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) ظاهر شود. اضطراب می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، رویدادهای زندگی و عدم تعادل شیمیایی در مغز باشد.
 
اختلال دوقطبی: اختلال دوقطبی یک اختلال سلامت روان است که با نوسانات خلقی شدید بین دوره های شیدایی و افسردگی مشخص می شود. در طول دوره شیدایی، فرد ممکن است احساس سرخوشی، پرانرژی و تحریک پذیری کند. در طول یک دوره افسردگی، فرد ممکن است احساس غمگینی، ناامیدی و بی حالی کند. اختلال دوقطبی می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، رویدادهای زندگی و عدم تعادل شیمیایی در مغز باشد.
 
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD): PTSD یک اختلال سلامت روان است که در اثر یک رویداد آسیب زا، مانند یک بلای طبیعی، یک جنایت خشونت آمیز، یا درگیری نظامی ایجاد می شود. افراد مبتلا به PTSD ممکن است فلاش بک، کابوس و سایر علائمی را تجربه کنند که عملکرد آنها را در زندگی روزمره دشوار می کند. PTSD می تواند توسط عوامل مختلفی ایجاد شود، از جمله شدت ضربه، مکانیسم های مقابله ای فرد، و سطح حمایتی که بعد از رویداد آسیب زا دریافت می کند.
 
در نتیجه، اختلالات سلامت روان مانند افسردگی، اضطراب، اختلال دوقطبی و PTSD می توانند تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره، روابط و رفاه کلی فرد داشته باشند. اگر شما یا کسی که می شناسید علائم این اختلالات را تجربه می کند، بسیار مهم است که به دنبال کمک حرفه ای باشید. با درمان و حمایت صحیح می توان این اختلالات را مدیریت کرد و کیفیت زندگی را بهبود بخشید. اگر شما یا کسی که می‌شناسید با سلامت روانی دست و پنجه نرم می‌کنید، در تماس با یک متخصص سلامت روان برای کمک دریغ نکنی ( زندگی سبز )د.

نشاسته مقاوم و کاربردهای آن

 نشاسته مقاوم: یک مکمل رژیمی انقلابی برای سلامت دستگاه گوارش و کاهش وزن

بدن انسان برای مصرف کربوهیدرات ها تکامل یافته است، به ویژه آنهایی که در غذاهای فیبری گیاهی مانند غلات کامل، سیب زمینی، حبوبات و موز یافت می شوند. این کربوهیدرات‌های پیچیده مدت‌هاست که به عنوان منبع سوخت اولیه برای انرژی مورد نیاز ما شناخته می‌شوند. با این حال، یک کشف نسبتا جدید به نام نشاسته مقاوم به عنوان یک مکمل غذایی ضروری ظاهر شده است که نه تنها در حفظ سلامت دستگاه گوارش مفید است، بلکه نقش مهمی در مدیریت کاهش وزن و بهزیستی کلی دارد.
نشاسته مقاوم: کشف موفقیت آمیز
محققان کشف کرده‌اند که انواع خاصی از کربوهیدرات‌ها، به‌ویژه آنهایی که در غذاهای نشاسته‌ای خام یا نپخته مانند سیب‌زمینی، حبوبات (لوبیا)، عدس و موز یافت می‌شوند، توسط روده کوچک ما غیرقابل هضم هستند. این کربوهیدرات های غیرقابل هضم در برابر هضم توسط آنزیم های موجود در روده کوچک ما مقاومت می کنند و هضم نشده به روده بزرگ می رسند. هنگامی که این نشاسته ها به روده بزرگ یا روده بزرگ می رسند، به دلیل عملکرد باکتریایی، تخمیر می شوند که منجر به چندین فواید برای سلامتی می شود.
فواید سلامتی نشاسته مقاوم: تقویت کننده گوارش برای کاهش وزن و حمایت از سیستم ایمنی
تحقیقات نشان داده است که نشاسته مقاوم می‌تواند اثرات مثبت متعددی بر بدن انسان از طریق ارتقاء هضم و حمایت از رفاه کلی ایجاد کند، از جمله:
1. باکتری های روده سالم
یک رژیم غذایی غنی از نشاسته مقاوم رشد باکتری های مفید (پروبیوتیک ها) را در روده بزرگ ما تشویق می کند و منجر به بهبود سلامت روده می شود. این باکتری های دوستدار مواد مغذی و ویتامین های ضروری را تولید می کنند که عملکرد سیستم ایمنی را تقویت می کند. افزایش حضور پروبیوتیک ها همچنین به جلوگیری از توسعه پاتوژن های باکتریایی مضر در دستگاه گوارش کمک می کند و در نتیجه خطر ابتلا به بیماری هایی مانند سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و اختلالات التهابی روده مانند بیماری کرون را کاهش می دهد.
2. کاهش وزن و سلامت متابولیک
فرآیند تخمیر که در روده بزرگ هنگام مصرف نشاسته های مقاوم انجام می شود منجر به افزایش تولید بوتیرات، یک اسید چرب با زنجیره کوتاه (SCFA) می شود که به عنوان منبع انرژی برای سلول های دیواره روده ما عمل می کند. علاوه بر این، SCFA ها اشتها را سرکوب می کنند و متابولیسم را افزایش می دهند و در نتیجه به حفظ وزن سالم بدن کمک می کنند.
3. بهبود کنترل قند خون
مصرف نشاسته مقاوم با کاهش سرعت جذب کربوهیدرات ها از غذاهایی مانند سیب زمینی یا حبوبات (لوبیا) و کاهش افزایش قند خون بعد از غذا، با بهبود کنترل قند خون مرتبط است. این به نوبه خود مقاومت به انسولین را کاهش می دهد که منجر به مدیریت بهتر گلیسمی در کل می شود.
4. کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 و بیماری های قلبی عروقی
نشاسته های مقاوم به دلیل تأثیر مثبت آن بر کنترل قند خون و تنظیم اشتها، خطر ابتلا به دیابت نوع 2 و همچنین بیماری های قلبی عروقی را کاهش می دهد. این فواید ممکن است تا حدی به افزایش تولید بوتیرات نسبت داده شود که در حفظ عملکرد سالم کبد و بهبود حساسیت به انسولین نقش دارد.
غذاهای غنی از نشاسته مقاوم برای سلامت دستگاه گوارش و حمایت از کاهش وزن:
1. موز سبز (نارس) - محتوای نشاسته مقاوم در موز سبز یا نارس بالاترین میزان در بین تمام میوه ها و سبزیجات است و آنها را به یک منبع عالی برای گنجاندن در رژیم غذایی روزانه تبدیل می کند. یک وعده ½ فنجان پخته شده یا 1 موز سبز متوسط می تواند تقریباً 5 گرم نشاسته مقاوم در روز فراهم کند.
2. سیب زمینی - سیب زمینی کامل حاوی مقدار قابل توجهی نشاسته مقاوم است که غلظت بالایی از آن در پوست و هر قسمت آسیب دیده ای که نپخته یا نیم پز باقی مانده است، یافت می شود. سیب زمینی شیرین پخته یا پوره شده همچنین در صورت تهیه بدون فرآوری یا تصفیه بیش از حد، مقادیر قابل توجهی نشاسته مقاوم ارائه می دهد ( زندگی سبز ).
3. حبوبات (لوبیا) - مصرف لوبیاهای پخته مانند سیاه، کلیوی، سویا و عدس به دلیل محتوای فیبر بالایی که دارند، سرشار از نشاسته مقاوم هستند. یک وعده ½ فنجان حبوبات پخته شده روزانه 2 تا 3 گرم نشاسته مقاوم در اختیار شما قرار می دهد.
4. سیب زمینی خام - مصرف نشاسته سیب زمینی خام یا نیم پز، به ویژه نشاسته های حاصل از پوست و هر قسمت آسیب دیده، می تواند به میزان قابل توجهی مصرف نشاسته مقاوم را افزایش دهد. با این حال، مهم است که اطمینان حاصل شود که این غذاها قبل از مصرف کاملاً پخته شده اند، زیرا اگر به اندازه کافی تهیه نشده یا در دمای اتاق برای مدت طولانی نگهداری نشوند، ممکن است حاوی آلاینده های باکتریایی باشند.
در نتیجه، گنجاندن مواد غذایی مقاوم در برابر نشاسته مانند موز سبز، سیب زمینی (به ویژه پوست)، حبوبات (لوبیا) و نشاسته سیب زمینی خام/پخته شده در رژیم غذایی روزانه می تواند سلامت گوارش را تقویت کند، به مدیریت کاهش وزن کمک کند، کنترل قند خون را بهبود بخشد. و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را کاهش دهد. با گنجاندن این غذاهای لذیذ سرشار از نشاسته مقاوم در وعده های غذایی خود، در عین لذت بردن از طعم های منحصر به فرد و مشخصات مواد مغذی، از سلامت کلی آنها حمایت می کنید!

مدیریت فشار خون بالا ضروری است

 فشار خون بالا یا پرفشاری خون یک بیماری شایع است که در آن نیروی خون به دیواره شریان‌ها بسیار زیاد است. این یک عامل خطر اصلی برای بیماری قلبی و سکته مغزی است که از علل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان هستند. در این مقاله، راهنمای جامع فشار خون بالا شامل راه‌هایی برای مدیریت آن از طریق داروها، انتخاب غذا و ورزش به شما ارائه می‌کنیم.

 

فشار خون بالا می تواند بدون علامت یا علائم خفیفی مانند سردرد، سرگیجه، خستگی و تنگی نفس ایجاد کند. بنابراین، معاینات منظم برای تشخیص زودهنگام و مدیریت فشار خون بالا ضروری است. اندازه گیری فشار خون از دو عدد تشکیل شده است. عدد بالایی فشار سیستولیک نامیده می شود که نیروی خون را در برابر دیواره شریان ها هنگام ضربان قلب اندازه گیری می کند (مثلاً 80/120 میلی متر جیوه)، در حالی که عدد پایینی فشار دیاستولیک نامیده می شود که فشار بین ضربان قلب را اندازه می گیرد (مثلا 80). /60 میلی متر جیوه).
 
هدف اصلی در مدیریت فشار خون بالا، کاهش فشار خون به سطوح طبیعی است. تغییرات سبک زندگی مانند ورزش منظم، الگوهای تغذیه سالم و کاهش وزن می تواند به کنترل فشار خون بالا بدون دارو کمک کند. انتخاب مواد غذایی یک عامل حیاتی برای مدیریت فشار خون بالا است. رژیم غذایی DASH (رویکردهای غذایی برای توقف فشار خون بالا) یک برنامه غذایی است که می تواند فشار خون را با تاکید بر میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و محصولات لبنی کم چرب کاهش دهد و در عین حال چربی اشباع شده، کلسترول، سدیم و قندهای اضافه را محدود کند.
 
داروها اغلب علاوه بر تغییر شیوه زندگی برای کنترل فشار خون بالا ضروری هستند. چهار نوع اصلی از داروهای مورد استفاده برای درمان فشار خون بالا وجود دارد: دیورتیک‌ها (قرص‌های آب)، مسدودکننده‌های بتا، مهارکننده‌های ACE و مسدودکننده‌های کانال کلسیم. هر نوع دارو برای کاهش فشار خون با شل کردن رگ‌های خونی یا کاهش بار کاری قلب، عملکرد متفاوتی دارد.
ورزش یکی دیگر از تغییرات مهم در شیوه زندگی است که می تواند به کاهش سطح فشار خون بالا کمک کند. فعالیت بدنی منظم به بهبود سلامت کلی قلب و عروق، تقویت عضلات و استخوان ها و کاهش هورمون های استرس کمک می کند. انجمن قلب آمریکا حداقل 30 دقیقه ورزش متوسط در بیشتر روزهای هفته یا 150 دقیقه در هفته ورزش شدید را برای سلامت مطلوب قلب توصیه می کند.
 
در نتیجه، فشار خون بالا یک بیماری شایع است که در صورت عدم کنترل می تواند منجر به بیماری قلبی عروقی جدی شود. با ایجاد تغییراتی در سبک زندگی مانند ورزش منظم، رژیم غذایی DASH و مدیریت دارو، می توان سطح فشار خون بالا را کنترل کرد. مهم است که به طور منظم به پزشک خود برای نظارت و مدیریت فشار خون بالا مراجعه کنید تا از عوارض مربوط به بیماری قلبی جلوگیری کنید.
 

راهکارهایی برای کمک به بهبودی بدن از دیابت

 دیابت یک بیماری مزمن است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد و زندگی روزمره و سلامت کلی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. در حالی که هیچ درمانی برای دیابت وجود ندارد، راه های زیادی برای کمک به بهبودی بدن و مدیریت موثر این بیماری وجود دارد. این راهنمای جامع استراتژی‌ها و تکنیک‌های مختلفی را برای کمک به شما در حفظ یک سبک زندگی سالم و حمایت از بهبودی بدنتان از دیابت بررسی می‌کند.

 
نظارت بر سطح قند خون
نظارت منظم بر سطح قند خون برای مدیریت موثر دیابت بسیار مهم است. با پیگیری اعداد خود، می توانید تنظیمات لازم را در برنامه درمانی، رژیم غذایی و شیوه زندگی خود انجام دهید تا مطمئن شوید که سطح قند خون شما در محدوده سالم باقی می ماند. این به جلوگیری از عوارض مرتبط با دیابت، مانند آسیب عصبی، بیماری کلیوی و بیماری قلبی کمک می کند.
 
حفظ یک رژیم غذایی سالم
یک رژیم غذایی متعادل و مغذی برای کمک به بهبودی بدن از دیابت ضروری است. روی مصرف غذاهای کامل و فرآوری نشده مانند میوه ها، سبزیجات، پروتئین های بدون چربی و غلات کامل تمرکز کنید. این غذاها سرشار از مواد مغذی ضروری هستند که به تنظیم سطح قند خون و بهبود سلامت کلی کمک می کنند.
 
مصرف غذاهای فرآوری شده، قندهای اضافه شده و چربی های ناسالم را محدود کنید که می توانند علائم دیابت را تشدید کنند. علاوه بر این، حواستان به اندازه وعده‌ها باشد و مطمئن شوید که انواع غذاها را در وعده‌های غذایی روزانه خود بگنجانید تا مطمئن شوید که نیازهای غذایی خود را برآورده می‌کنید.
 
فعالیت بدنی منظم
ورزش یکی از اجزای مهم مدیریت دیابت است، زیرا به بهبود کنترل قند خون و سلامت کلی کمک می کند. حداقل 150 دقیقه ورزش هوازی با شدت متوسط در هفته، مانند پیاده روی سریع، شنا یا دوچرخه سواری را هدف قرار دهید. علاوه بر این، تمرینات قدرتی را دو تا سه بار در هفته برای ایجاد توده عضلانی و بهبود تناسب اندام انجام دهید.
 
قبل از شروع هر برنامه ورزشی جدید، به خصوص اگر عوارض مرتبط با دیابت دارید، حتماً با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید.
 
مدیریت استرس
 
استرس می تواند تاثیر قابل توجهی بر سطح قند خون و سلامت کلی داشته باشد. یادگیری نحوه مدیریت موثر استرس برای افراد مبتلا به دیابت ضروری است. تکنیک هایی مانند مدیتیشن ذهن آگاهی، تمرینات تنفس عمیق و یوگا می توانند به کاهش سطح استرس و بهبود کنترل قند خون کمک کنند.
 
داشتن خواب کافی
حداقل هفت تا هشت ساعت خواب در هر شب را هدف گذاری کنید. خواب ضعیف می تواند بر کنترل قند خون تأثیر بگذارد و مدیریت دیابت را دشوارتر کند. یک برنامه منظم برای خواب ایجاد کنید، یک برنامه خواب آرام ایجاد کنید، و قرار گرفتن در معرض دستگاه های الکترونیکی را قبل از خواب به حداقل برسانید (زندگی سبز).
 
معاینات پزشکی منظم
مهم است که برای نظارت بر مدیریت دیابت و سلامت کلی خود، معاینات منظم را با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برنامه ریزی کنید. این قرار ملاقات‌ها به تیم مراقبت‌های بهداشتی شما اجازه می‌دهد تا هرگونه تنظیمات لازم را در برنامه درمانی شما انجام دهند و در مورد هر اقدام اضافی که می‌توانید برای حمایت از بهبودی خود بردارید راهنمایی ارائه دهند.
 
شبکه پشتیبانی و آموزش
داشتن یک شبکه حمایتی قوی، چه خانواده، دوستان یا گروه های حمایتی، می تواند برای مبتلایان به دیابت بسیار مفید باشد. به اشتراک گذاشتن تجربیات و مشاوره گرفتن از دیگران می تواند به شما کمک کند تا با انگیزه و متعهد به برنامه درمانی خود بمانید. علاوه بر این، جستجوی آموزش و منابع در زمینه مدیریت دیابت و خودمراقبتی می تواند به شما قدرت دهد که کنترل سلامتی خود را به دست بگیرید و در مورد مراقبت خود تصمیمات آگاهانه بگیرید.
 
نتیجه
 
مدیریت دیابت و حمایت از بهبودی بدن شما می تواند یک فرآیند چالش برانگیز باشد، اما با استراتژی ها و تعهد درست امکان پذیر است. با نظارت دقیق بر سطح قند خون، حفظ یک رژیم غذایی سالم، درگیر شدن در فعالیت بدنی منظم، مدیریت استرس، خواب کافی، برنامه ریزی منظم برای معاینات پزشکی و ایجاد یک شبکه حمایتی قوی، می توانید به بدن خود در بهبود دیابت و زندگی کمک کنید. زندگی سالم تر

 

شرح بیماری آلزایمر

 بیماری آلزایمر یک اختلال عصبی پیشرونده است که بر حافظه، تفکر و رفتار تأثیر می گذارد. این شایع ترین شکل زوال عقل است، یک اصطلاح کلی برای از دست دادن عملکرد شناختی که در زندگی روزمره تداخل دارد. بیماری آلزایمر بخشی طبیعی از پیری نیست، اما با افزایش سن افراد شایع تر می شود. هنوز دقیقاً مشخص نیست که چه چیزی باعث بیماری آلزایمر می شود، اما اعتقاد بر این است که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی را شامل می شود.

 
انواع مختلفی از بیماری آلزایمر وجود دارد، اما شایع ترین آنها بیماری آلزایمر (AD) نام دارد. مشخصه این نوع بیماری آلزایمر تجمع رسوبات پروتئینی غیرطبیعی در مغز به نام پلاک های آمیلوئید و درهم تنیدگی های نوروفیبریلاری است. این رسوبات پروتئینی در ارتباط بین سلول های مغز اختلال ایجاد می کند و منجر به مرگ سلول های مغز و از دست دادن عملکرد شناختی می شود.
 
نوع دیگری از بیماری آلزایمر، زوال عقل لووی بدن (LBD) نام دارد. این نوع زوال عقل با تجمع رسوبات پروتئینی غیرطبیعی به نام اجسام لویی در مغز مشخص می شود. اجسام لویی در بیماری پارکینسون نیز یافت می‌شوند، به همین دلیل است که LBD گاهی اوقات «زوال عقل با بدن‌های لوی» نامیده می‌شود.
 
بیماری آلزایمر از طریق ترکیبی از ارزیابی بالینی، تست شناختی و مطالعات تصویربرداری تشخیص داده می شود.
 
مانند تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی با انتشار پوزیترون (PET). هیچ آزمایش واحدی وجود ندارد که بتواند به طور قطعی بیماری آلزایمر را تشخیص دهد و تشخیص اغلب بر اساس ترکیبی از علائم، نتایج آزمایش و سابقه پزشکی بیمار انجام می شود ( زندگی سبز).
 
درمان بیماری آلزایمر بر مدیریت علائم و ارائه حمایت از بیمار و مراقبان او متمرکز است. در حال حاضر هیچ درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد، اما چندین دارو وجود دارد که می تواند به مدیریت علائمی مانند از دست دادن حافظه، سردرگمی و پرخاشگری کمک کند. این داروها پیشرفت بیماری را متوقف نمی کنند، اما می توانند به بهبود کیفیت زندگی بیمار و مراقبان او کمک کنند.
 
علاوه بر دارو، چندین تغییر در شیوه زندگی وجود دارد که می تواند به مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به آلزایمر کمک کند. اینها شامل ورزش منظم، رژیم غذایی سالم و درگیر شدن در فعالیت های تحریک کننده ذهنی مانند پازل یا خواندن است.
 
مراقبت از فرد مبتلا به بیماری آلزایمر می تواند چالش برانگیز باشد، هم از نظر جسمی و هم از نظر احساسی. برای مراقبین مهم است که از سلامت جسمی و عاطفی خود مراقبت کنند و از دوستان، خانواده و منابع حرفه ای مانند گروه های حمایتی و خدمات مراقبت های بهداشتی در خانه حمایت کنند.

سرطان سینه

 سرطان سینه نوعی سرطان است که بافت سینه را درگیر می کند و یکی از شایع ترین انواع سرطان در زنان در سراسر جهان است. زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های غیرطبیعی در پستان رشد می‌کنند و به صورت کنترل نشده تقسیم می‌شوند و منجر به تشکیل تومور می‌شوند.

 
علل:
 
سرطان سینه می تواند در اثر ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد شود. برخی از علل شناخته شده سرطان سینه عبارتند از:
 
سابقه خانوادگی: زنان با سابقه خانوادگی سرطان سینه در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند.
سن: سرطان سینه در زنان بالای 50 سال شایع تر است.
عوامل هورمونی: زنانی که یائسگی را پشت سر گذاشته اند یا هرگز بچه دار نشده اند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان سینه هستند.
چاقی: زنان چاق یا دارای اضافه وزن بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه هستند.
مصرف الکل: زنانی که به طور منظم الکل مصرف می کنند بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه هستند.
عوامل سبک زندگی: زنانی که سبک زندگی کم تحرکی دارند و به طور منظم ورزش نمی کنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه هستند.
علائم:
 
علائم سرطان سینه ممکن است همیشه آشکار نباشد، اما برخی از علائم رایج عبارتند از:
 
 
توده ای در سینه که با لمس قابل لمس است
تغییر در اندازه یا شکل سینه
تحریک یا قرمزی پوست روی سینه
درد یا ناراحتی در سینه یا زیر بغل
ترشح یا خونریزی از نوک پستان
تورم یا ضخیم شدن غدد لنفاوی زیر بغل
عوامل خطر:
 
برخی از عوامل خطر سرطان سینه عبارتند از:
 
سن: زنان بالای 50 سال بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه هستند.
سابقه خانوادگی: زنان با سابقه خانوادگی سرطان سینه در معرض خطر بیشتری هستند.
عوامل هورمونی: زنانی که یائسه شده اند یا هرگز بچه دار نشده اند در معرض خطر بیشتری هستند.
چاقی: زنان چاق یا اضافه وزن در معرض خطر بیشتری هستند.
مصرف الکل: زنانی که به طور منظم الکل مصرف می کنند در معرض خطر بیشتری هستند.
عوامل سبک زندگی: زنانی که سبک زندگی کم تحرک دارند و به طور منظم ورزش نمی کنند در معرض خطر بیشتری هستند.
آب و هوا:
 
هیچ شواهد قاطعی وجود ندارد که نشان دهد الگوهای آب و هوا بر پیشرفت یا پیشرفت سرطان سینه تأثیر دارد. با این حال، برخی از مطالعات نشان داده اند که قرار گرفتن در معرض نور خورشید ممکن است باعث کاهش این مشکل شود
 
 
خطر ابتلا به سرطان سینه، احتمالاً به دلیل تولید ویتامین D در بدن. نشان داده شده است که ویتامین D اثر محافظتی در برابر سرطان سینه دارد. از سوی دیگر، قرار گرفتن در معرض برخی از آلاینده های محیطی مانند آفت کش ها و مواد شیمیایی صنعتی، با افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه مرتبط است.
 
پیشگیری و درمان:
 
تشخیص زودهنگام و پیشگیری در مبارزه با سرطان سینه کلیدی است. برخی از راه‌های کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه عبارتند از ( به نقل از زندگی سبز):
 
حفظ وزن مناسب و ورزش منظم
محدود کردن مصرف الکل
اجتناب از سیگار کشیدن
اطمینان از مصرف کافی میوه و سبزیجات
حفظ رژیم غذایی سالم و کاهش مصرف غذاهای فرآوری شده و پرچرب
گزینه های درمانی سرطان سینه شامل جراحی، پرتودرمانی، شیمی درمانی، هورمون درمانی و درمان هدفمند است. انتخاب درمان به مرحله و نوع سرطان سینه و همچنین تاریخچه پزشکی و ترجیحات بیمار بستگی دارد.
 
در نتیجه، سرطان سینه یک بیماری پیچیده با علل، عوامل خطر و گزینه های درمانی متعدد است. در حالی که الگوهای آب و هوا ممکن است تأثیر مستقیمی بر پیشرفت سرطان سینه نداشته باشد، حفظ یک سبک زندگی سالم و انجام اقدامات پیشگیرانه می تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهد.

فواید شیردهی بر سلامت زنان

 فواید شیردهی بر سلامت کودکان به خوبی شناخته شده است، اما تحقیقات نشان می دهد که می تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه در زنان نیز کمک کند. به گفته انجمن سرطان آمریکا (ACS)، زنانی که به نوزادان خود شیر می دهند، احتمال کمتری برای ابتلا به سرطان سینه در مراحل بعدی زندگی دارند. این به این دلیل است که هورمون هایی که در دوران شیردهی ترشح می شوند می توانند رشد سلول های پیش سرطانی را کند یا متوقف کنند و حتی ممکن است باعث مرگ برخی از سلول های پیش سرطانی شوند.

 
شیر مادر حاوی آنتی بادی هایی است که به محافظت از نوزادان در برابر باکتری ها و ویروس ها کمک می کند، که ممکن است خطر ابتلا به سرطان را در آینده کاهش دهد. علاوه بر این، مادران شیرده هر ساله سیکل‌های قاعدگی کمتری دارند، که همچنین قرار گرفتن در معرض استروژن و سایر هورمون‌هایی را که می‌توانند در ایجاد برخی از انواع سرطان نقش دارند، کاهش دهد.
 
ACS خاطرنشان می کند که تغذیه با شیر مادر به مدت یک سال ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه را در زنان 10 تا 25 درصد کاهش دهد، در حالی که کسانی که به طور انحصاری برای شش ماه یا بیشتر شیر می دهند، احتمالاً به دلیل تغییرات هورمونی در دوران شیردهی، خطر کمتری دارند.
 
تصور می شود که این مزیت به کاهش قرار گرفتن در معرض استروژن مربوط می شود و ممکن است توضیح دهد که چرا شیردهی با خطر کمتر سرطان سینه قبل از یائسگی در مقایسه با زنان غیر شیرده مرتبط است.
 
با این حال، توجه به این نکته مهم است که عوامل زیادی وجود دارند که می‌توانند بر خطر ابتلا به سرطان سینه در زنان تأثیر بگذارند، از جمله سن منارک (شروع دوره‌های ماهانه)، تعداد حاملگی‌ها و روش‌های کنترل بارداری مورد استفاده، و افزایش وزن در دوران بزرگسالی.
 
زنان باید خطرات فردی خود را با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در میان بگذارند تا بهتر درک کنند که چگونه انتخاب سبک زندگی می تواند بر خطر ابتلا به این بیماری تاثیر بگذارد.
 
به گفته انجمن سرطان آمریکا (ACS)، تغذیه با شیر مادر نه تنها برای سلامت نوزادان مفید است، بلکه به کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه در زنان کمک می کند. این به این دلیل است که هورمون هایی که در دوران شیردهی ترشح می شوند ممکن است رشد سلول های پیش سرطانی را کند یا متوقف کنند و حتی ممکن است باعث مرگ برخی از سلول های پیش سرطانی شوند.
 
شیر مادر حاوی آنتی بادی هایی است که به محافظت از نوزادان در برابر عفونت ها کمک می کند، که ممکن است خطر ابتلا به سرطان را در آینده کاهش دهد. زنانی که به مدت یک سال از شیر مادر تغذیه می کنند ممکن است 10 تا 25 درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه قرار داشته باشند و آنهایی که به طور انحصاری به مدت شش ماه یا بیشتر شیر می دهند، به دلیل تغییرات هورمونی در دوران شیردهی، خطر کمتری دارند.
 
با این حال، عوامل زیادی وجود دارد که می تواند بر خطر ابتلا به سرطان سینه در زنان تأثیر بگذارد، از جمله سن منارک (شروع دوره های ماهانه)، تعداد حاملگی ها و روش های کنترل بارداری استفاده شده و افزایش وزن در دوران بزرگسالی. زنان باید خطرات فردی خود را با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در میان بگذارند تا درک بهتری داشته باشند که چگونه انتخاب سبک زندگی می تواند بر خطر ابتلا به این بیماری تأثیر بگذارد.
منبع مطلب: زندگی سبز

رژیم غذایی متعادل برای مدیریت بیماری کرون

 بیماری کرون یک بیماری التهابی مزمن روده (IBD) است که پوشش داخلی دستگاه گوارش را تحت تأثیر قرار می دهد. می تواند علائم مختلفی از جمله درد شکم، اسهال و کاهش وزن ایجاد کند. علت دقیق بیماری کرون ناشناخته است، اما تصور می‌شود که مربوط به یک پاسخ نادرست سیستم ایمنی باشد. هیچ درمان قطعی برای بیماری کرون وجود ندارد، اما درمان‌ها و تغییراتی در سبک زندگی وجود دارد که می‌تواند به مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

 
یک رژیم غذایی متعادل بخش مهمی از مدیریت بیماری کرون است. غذاهایی که سرشار از مواد مغذی، فیبر و آنتی اکسیدان هستند می توانند به بهبودی و کاهش التهاب در دستگاه گوارش کمک کنند. علاوه بر این، برخی از غذاها ممکن است باعث تحریک یا تشدید علائم در افراد مبتلا به بیماری کرون شوند، بنابراین مهم است که آنها را شناسایی کرده و تا حد امکان از آنها اجتناب کنید.
 
توصیه های غذایی زیر ممکن است به افراد مبتلا به بیماری کرون کمک کند:
 
غذاهای پر فیبر: فیبر به حفظ منظم بودن روده کمک می کند و می تواند التهاب در دستگاه گوارش را کاهش دهد. منابع خوب فیبر شامل غلات کامل، میوه ها، سبزیجات، حبوبات و آجیل است.
 
پروبیوتیک ها: پروبیوتیک ها باکتری های مفیدی هستند که سلامت روده را تقویت می کنند. آنها می توانند به تعادل میکروبیوتای روده و کاهش التهاب در روده کمک کنند. برخی از منابع رایج پروبیوتیک ها عبارتند از: ماست، کفیر، کیمچی و کلم ترش.
 
پری بیوتیک ها: پری بیوتیک ها غذاهایی هستند که به عنوان سوخت برای باکتری های مفید روده عمل می کنند. اینها می توانند به بهبود سلامت روده و کاهش التهاب کمک کنند. نمونه هایی از غذاهای پری بیوتیک عبارتند از پیاز، سیر، مارچوبه، موز، جو دوسر و غلات کامل.
 
پروتئین های کم چرب: پروتئین هایی که سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 هستند، مانند ماهی سالمون، ساردین و ماهی خال مخالی، می توانند به کاهش التهاب و بهبودی کمک کنند. محدود کردن پروتئین های پرچرب مانند گوشت قرمز،
 
لبنیات و گوشت های فرآوری شده، زیرا هضم آنها دشوارتر است و ممکن است علائم را در برخی افراد بدتر کند.
 
کربوهیدرات های با کیفیت بالا: غلات کامل مانند برنج قهوه ای، کینوا و جو دوسر منابع خوبی از فیبر و مواد مغذی هستند و می توانند به حفظ منظم بودن روده کمک کنند. از مصرف کربوهیدرات های تصفیه شده مانند نان سفید، پاستا و شکر خودداری کنید، زیرا می توانند التهاب زا باشند و علائم را در برخی افراد تشدید کنند.
 
منابع پروتئین بدون چربی: از منابع پروتئین بدون چربی مانند مرغ، بوقلمون، ماهی و حبوبات استفاده کنید، زیرا هضم آنها آسان تر است و احتمال تشدید علائم کمتر است. از گوشت های فرآوری شده و تکه های گوشتی پرچرب که می توانند التهاب زا باشند خودداری کنید (زندگی سبز).
 
مصرف متعادل چربی های سالم: چربی های سالم مانند روغن زیتون، آووکادو، آجیل و دانه ها می توانند به کاهش التهاب و تقویت روده سالم کمک کنند. مصرف چربی های اشباع و ترانس را محدود کنید، زیرا می توانند به التهاب کمک کنند و علائم بیماری کرون را بدتر کنند.
 
مصرف محدود الکل و کافئین: مصرف بیش از حد الکل و کافئین می تواند علائم را تشدید کند و التهاب را در برخی از افراد مبتلا به بیماری کرون بدتر کند.
 
از غذاهای محرک اجتناب کنید: برخی از افراد مبتلا به بیماری کرون ممکن است غذاهای خاصی داشته باشند که علائم آنها را تحریک کند. مهم است که این غذاها را بشناسید و تا حد امکان از آنها پرهیز کنید. غذاهای محرک رایج شامل گلوتن، لبنیات، سبزیجات با فیبر بالا و شیرین کننده های مصنوعی است.
 
هیدراته بمانید: نوشیدن مقدار زیادی آب برای حفظ سلامت سیستم گوارش و جلوگیری از کم آبی ضروری است. حداقل 8 فنجان (64 اونس) آب روزانه را هدف قرار دهید.
 
برای ایجاد یک برنامه غذایی فردی که نیازهای خاص شما را برآورده می کند و به مدیریت علائم بیماری کرون کمک می کند، همکاری با یک متخصص تغذیه یا متخصص مراقبت های بهداشتی ضروری است.
صفحه قبل 1 ... 2 3 4 5 6 7 8 صفحه بعد